Kariplere veya Garipler

 

Mübadele Öncesi:

 

Garipler’ in yabancı diyeceği resmi isim. Romanolog H. V. Aydın'a göre Fakir diyarı, tenha yeri kastediyor. Caripler olarak ele alınır. C. M.'nin Arşivlerinde. Gariplerde doğup büyüyen P. Christos Triantafyllidis şöyle diyor: Köyün adını Rumlara sattığı tsiflikiye sahip olan Karip Bey'den almıştır.

 

Köy, 1848 yılında en çok Argyroupoli köylerinden gelen Rum madenciler tarafından kurulmuştur. Dini olarak Piskoposluğa bağlıydı ve sadece Rumlar yaşamaktaydı.

Asıl uğraşıları tarım ve hayvancılıktı ve bu yüzden maddi yönden fakir bir köydü. Ayrıca köyde çok iyi taş oymacılara da bulunmaktaydı. Bunların bir kısmı, Kremousan'daki Karyochori (Kouzloukio) köyüne yerleşti.

 

1860-1870 yılları arasında taş oymacı ustalar Karipler Kilisesi inşa ettiler. Kilisenin üst katında ve yanında İlkokul ve küçük köy okulu yapıldı.

 

1880’lerde Nüfusu 180 aileydi.

 

Mübadele Sonrası:

 

30 Ocak 1923 yılında Türkiye ve Yunanistan arasında imzalanan “Türk – Yunan Nüfus Mübadelesi ‘ne İlişkin Sözleşme ve Protokolü” ile Köyde ikamet eden Rumlar Yunanistan’a gönderildi.

Yerlerine Mübadele sonrası Selanik Vilayeti kayalar kazası Kırımşa köyünden gelen Müslüman Osmanlı Türkleri yerleştirildi. Garipler Köyü kilisesi mübadele sonrasında Camii ve okul olarak kullanıldı. Kilisenin yanına Camii yapılmasıyla kullanım dışı kaldı. Şuan da harabe bir vaziyette restorasyon yapılmasını beklemektedir.[3]

Köy, 1928 yılından beri aynı adı taşımaktadır.[4]

​

Köyün o yöreden farklı olarak bir gelenek ve göreneği vardır. Selanik'ten Kayalar kazasından getirilen yaşam biçimi aynen korunmuştur. Konuşmalarında muhacir şivesini kullanılır. H harfi kullanılmaz.

 

Yemeklerinin bazıları şunlardır:

 

Muhacir pidesi, Hamurdan yapılan, yağda pişirilen akıtma; soğan, kabak veya sütten yapılan pide; elde açılan baklava, nişastadan yapılan pelte, buğdaydan yapılan keşkek, sütten yapılan kutmaç ; erişte, makarna, tarhana, kuskustur, KAÇAMAK çok meşhurdur. 

 

Köyün ekonomik problemleri nedeniyle Sorgun ve Ankara'ya göç olmuştur. Köy hızla dışarıya göç verdiği için şu an köyde yaşayan 4 hane vardır. Ama yazın köydeki nüfus 40 kişiye kadar varmaktadır.

 

Köyde, ilköğretim okulu vardır kilisenin içindedir ama yıkılmıştır. Fakat taşımalı eğitimden yararlanılmaktadır. Köyün içme suyu şebekesi ve kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır. Köyümüzde cami vardır.

 

MUHTARLAR:

ilk muhtar Kazım Öztürk'tür.

1966-2004 YAKUP ALTUNBAŞ  

2004-.....Ersin ALTUNBAŞ